گنج پایان نا پذیر من

 ازین سرگشتگی ، گیجی و حیرانی 

ازین آوارگی، منگی، پریشانی 

نمانده است برای من دگر جانی 

چه میخواهم بغیر از سقفی و یک لقمۀ نانی 

غم ِ یاری ، نگاری ، جان و جانانی 

ودیگر هیچ و خرسندم بدین غم گنج پایان نا پذیر من 

چه این را خوب میدانم 

                        ... غمم را نیست پایانی  

اندیشه تو

من به اندیشۀ محکوم خودم ،که در اندیشۀ توست 

                                                    میل وافر دارم
ودر اندیشۀ فردای خودم  

نه به اندازۀ تو  

غوطه ورم
هستم ... از هستی من تا عدمم  

                             فاصله چندان نیست
بودم از فاصلۀ بودن تو  

                            به تو نزدیکتر است
تو که از هستم و از بودم و از نابودم  

                                      سخت با من بودی
ادَعاهایم را باور کن
من در این سخت ترین لحظۀ اندیشۀ محکوم خودم
نه در اندیشۀ خود  

که در اندیشۀ تو غوطه ورم