باتو میگویم

من براهِ رفتن ازخود ازهجوم یک خیال

ازهجوم حیرتی از یک سـؤال

درقدمگاهِ خودم میآمدم

ازهجوم وحشت از یک اتهام

یک جماعت صبح درمیدان شهر

داد میزد اینچنین ؛

« شاه را زربفت بس زیباست برتن »

قال میکردند؛

این وزیر دست چپ ، با آن وزیر دست راست

آن گدای چشم چپ ، با این حقیر حقه باز

با تصنع ... به به و ... چه چه

من به رویای تو دل مشغول

تو به رویای خودت خرسند

ناگهان فریاد زد ؛ آن کودک گستاخ بازیگوش

تیز درمیدان شهر

قاه وقاه و... قاه

« شاه را... !  لخت است »

من براهِ آمدن ازخویش

از تأثر منفعل ازبیخ وبن مغشوش

با خودم گفتم اگر دیدم ترا در راه

با تو میگویم ؛

ای که خود هم نقش یک خورشید میبینی

یا بیا اندیشه های لخت خود بنگر

یا بپوش اندیشه از بیگانه و از خویش