سال۱۳۹۰خورشیدی

از امسال تا سال ِ دیگر سه روز و سه شب 

بتازیم اگر ... می رسیم 

از امسال تا سال ِ دیگر در این حول و حوش  

عجول و خجول و خموش 

زمن تا تو ... با یکدگر می رسیم

من عیدی ِ نا قابلی  

اگر می دهم 

بتو تکه پاره دلی 

اگر می دهم 

تو هم زندگی را بمن می دهی 

تب بـندگی را بـمـن می دهـی 

که بر همدگر بیشتر می رسیم  

از آنروز ِ بیگانه از عشق تو 

به امروز ِ ویرانه از عشق تو  

بدیدار ِ هم بی خطر می رسیم 

اگر قسمت آمد بدیدارمان 

اگر بخت ِ خوش شد خریدارمان 

به آن لذّت ِ داغ و تبدارمان 

گدازنده تر داغ تر میرسیم  

---

  واما سال هشتاد ونه پاورچین ، پاورچین میرود وبرای همیشه مارا ترک خواهد کرد  

با تمام خوبیها و بدیهایش وتنها چیزی که باقی میگذارد خاطره هایش خواهد بود . وچقدر شبیه ِ خود ماهستند این سالها ...  

---

     اوّل اینکه فکر میکنم این آخرین نوشتۀ سال89 این وبلاگ باشد  

 ودیگر اینکه چقدر دلم گرفته از این وداع مجازی دقیقاً شبیه ِ جداییهای واقعی ...عجب !  

ودر آخر اینکه با کلّی آرزوی خوب برای شما همراهان ودوستان خوبم  به استقبال سال ِ جدید خواهم رفت سال 1390 سالی بیمانند برای همۀ ما خواهد بود مطمئنم ... بدرود